Język tajski

Zaczęłam naukę tajskiego! Nie jakąś intensywną, bo tylko raz w tygodniu, ale jest szansa, że coś mi jednak w głowie pozostanie. No i może te wszystkie otaczające mnie znaki przestaną być w końcu taką czarną magią! Mam nadzieję.

Liczby

Nie chciałam zapisywać się na kurs, bo wcale nie zależy mi na tym, żeby przez pierwszy miesiąc wałkować alfabet, a potem nauczyć się kilku podstawowych, zupełnie bezużytecznych słów. Poza tym, kursy tajskiego też swoje kosztują. Dlatego zapytałam poznane w wake parku siostry – bliźniaczki (generalnie ciężko mi je rozróżnić, chociaż teraz jedna ma na brodzie dziewięć szwów, więc jest łatwiej - próba obrotu 360 z kickera) czy nie chciałyby nauczyć mnie podstaw praktycznego tajskiego w zamian za jakiś inny język, np. hiszpański (po angielsku mówią płynnie – takie okazy tylko ze szkół międzynarodowych). Dziewczyny bardzo zapaliły się do tego pomysłu, chociaż powiedziały, że wolałyby uczyć się…polskiego! Wiadomo, że rodzimego języka nie uczy się tak łatwo, jak obcego, ale ile jest przy tym zabawy ;) A zanim dojdziemy do zasad koniugacji i deklinacji to jeszcze trochę minie…

Pierwsze znaki

Pomysł został rzucony we wtorek, a spotkałyśmy się już wczoraj, z planem regularnego spotykania się w każdy piątek u dziewczyn w domu (mieszkają niedaleko wake parku). Był to mój pierwszy raz w tajskim domu - charakterem przypominał mi trochę ten, w którym mieszkałam przez parę tygodni u pewnej meksykańskiej rodziny z dala od wszelkiej turystycznej cywilizacji - i z pierwszym obiadem wprost z tajskiej kuchni. Pyszności! Zanim wrócę do Polski, koniecznie muszę wziąć przepis na kurczaka w zielonym curry. Uwielbiam curry!

Nasze spotkanie zaczęłyśmy od tajskiego; już nie wiem, czy trudniejsza jest właściwa wymowa, czy właściwy zapis! Pocieszam się tym, że gramatyka jest ponoć bardzo prosta. Dowiedziałam się też paru rzeczy, które nieźle namieszały mi w głowie... Okazuje się, że po tajsku nie robimy odstępów pomiędzy wyrazami, a więc jedno zdanie to jeden długi ciąg znaków; odstęp oznacza więc koniec zdania lub przecinek (nie występują znaki interpunkcyjne), co czasem może być powodem nieporozumień. Tajowie nie używają też liczby mnogiej, więc jeśli na przykład chcemy powiedzieć, że mamy czegoś więcej, niż jedną sztukę, to albo od razu podajemy liczbę, albo czekamy na zainteresowanie i chęć zapytania ze strony rozmówcy. Nie żartuję!

Om nom nom!

Gdy mój mózg parował już od tajskich szlaczków, uraczyłyśmy się pysznym curry i przeszłyśmy do języka polskiego. Dziewczyny wiedziały mniej więcej, z czym to się je, bo miały jakąś tam styczność z rosyjskim i niemieckim (wbrew pozorom, do porównań nadaje się jak znalazł!), ale chyba poziom trudności wymowy przerósł ich najśmielsze oczekiwania. I tak, omówiwszy alfabet, spędziłyśmy dobrą godzinę ćwicząc „ś”, „ć”, „ź”, „ż”, „dź”, „dż”, „sz” i „cz”… ;)

Spółgłoski połączone z samogłoskami

 Tak naprawdę, to z niecierpliwością czekam już na kolejny piątek! Póki co, muszę nauczyć się znaków liczb (to się przyda do rozszyfrowywania niektórych autobusów w Pathum Thani) oraz pozostałych znaków (z wymową) spółgłosek i samogłosek, które zdążyłyśmy przerobić. Najtrudniejsze jest to, że znak zapisany inną czcionką lub innym charakterem pisma wygląda już dla mnie zupełnie inaczej. Chyba zrobię dzisiaj na ulicy jakiś językowy rekonesans albo „poczytam” ulotki, może się czegoś dowiem ;)