życie po tajsku: Weekendowe Koh Samet

Gdybym miała wybrać najchłodniejszy miesiąc w Bangkoku, to chyba byłby to wrzesień. Temperatura waha się teraz w okolicy 30 stopni, a w czasie deszczu spada nawet do 25, co nazwać można solidnym chłodem. Wróciłam właśnie z pracy i mimo długiego rękawa nawet się nie zgrzałam. Przyjemna odmiana! Chociaż wystarczy, że wyjdzie słońce i już robi się nieco za ciepło, zwłaszcza w ołówkowej spódnicy.

Nogi czy parówki? :)

Korzystając z okazji, że Wojtek i Artur pojechali wczoraj nad wodospady do Kanchanaburi (miasteczko ok. 130km na zachód od Bangkoku) i jeszcze nie wrócili, postanowiłam zabrać się za obiecany post o Koh Samet. Tak na ocieplenie tych jesiennych temperatur, które ponoć już nieuchronnie zagościły w Polsce!

A więc było tak. W sobotę rano złapaliśmy autobus z centralnego dworca Ekkamai i po 3,5h dojechaliśmy do Ban Phe w prowincji Rayong (na wschód od Bangkoku), skąd odpływają stateczki (bardzo przypominające nasze helskie kutry!) na wyspę Samet. Pogoda nie zachwycała, więc niespiesznie doczołgaliśmy się do portu, zahaczając po drodze o miejscowy market. Tam też na jednym ze straganów spotkała nas niespodzianka - bransoletka z napisem "Polska"! Nie wiadomo skąd, jak i dlaczego się tam znalazła (bransoletek były może ze trzy lub cztery sztuki, każda z innego, jakiegoś egzotycznego kraju), ale uwieczniliśmy ją na zdjęciu :) W końcu załadowaliśmy się też na stateczek i po 30 minutach byliśmy na wyspie. Niestety, chmury kłębiły się nad nami, a zalane ulice upewniły nas w przekonaniu, że nie będzie to pierwszy tego dnia deszcz, a pewnie też nie ostatni. Na pocieszenie wszyscy sprawiliśmy się nowe szorty/koszulki/okulary oraz nieziemsko drogie roti i od razu poczuliśmy się lepiej. W drodze do bungalowów, gdzie planowaliśmy przenocować (tych samych, gdzie spałam poprzednim razem), złapała nas solidna burza, którą niestety trzeba było przeczekać. W końcu dotarliśmy i miejsce do spania znaleźliśmy, w dodatku po bardzo okazyjnej cenie, ale co nam po tym, skoro za oknem deszcz! Jednak i ten w końcu minął, a nam udało się przenieść z drzemką z pokoju na plażę ;) Z której godzinę później uciekaliśmy w strugach ulewy... Na szczęście wieczorem trochę się rozpogodziło i udało nam się jeszcze nie tylko pójść na obiad (zahaczając po drodze o 7-11, w którym obowiązywały niestety ceny "wyspiarskie", czyli o połowę wyższe), ale też posiedzieć na plaży przy barze Ploy Talay, gdzie każdego wieczoru odbywają się pokazy ognia.

A to jeszcze w Cheap Charlie's wieczór przed wyjazdem - Artur, Wojtek i ja

W niedzielę rano (mam na myśli takie dość późne rano.... może nawet bardzo późne) obudziło nas słońce. Na mnie zadziałało to od razu, chociaż chłopaków nie udało mi się wyciągnąć z łóżek ;). Spakowałam plecak, nałożyłam bikini i po 3 minutach leżałam już na plaży, czego konsekwencję ponoszę do chwili obecnej :):) Po godzinie dołączyli do mnie chłopacy i przez resztę dnia razem już przysypialiśmy na tajskim słońcu, z przerwami na morskie kąpiele, kokosy i zdjęcia. O 19.00 złapaliśmy ostatni autobus do Bangkoku (wcześniej było jeszcze płukanie się z soli morskiej wodą butelkowaną i lekkie nerwy związane z późniejszym niż zakładaliśmy wypłynięciem statku; chłopakom było to pewnie obojętne, ale ja MUSIAŁAM zdążyć na ten ostatni autobus i iść następnego dnia do pracy). Wróciliśmy do domu około północy - zapiaszczeni, przypieczeni, ale chyba zadowoleni :) Niedzielne plażowanie zdecydowanie zrekompensowało nam niepogodę dnia poprzedniego!

P.S. Dzieci właśnie wróciły z wycieczki - nie kąpały się w wodospadach bo zapomniały kąpielówek :D <3